In onze contreien zijn sojabonen nog ongekend terwijl ze inmiddels de meest gebruikte en meest voedzame bonen ter wereld zijn. Hoog tijd dus om hier verandering in te brengen.

Wie denkt de sojabonen te kennen van de sojascheuten heeft het mis. Deze witte scheuten of taugé zijn de kiemen van de mungboon. En een mung is geen soja.

De kans is groot de je ze kent in peulvorm van bij de Japanner onder de naam Edamame. De heel jonge sojaboon wordt gekookt en opgediend in de peul met wat zout erover. De boontjes ris je er met je tanden uit. De peul gooi je weg. Een gezonde aperitiefhap of als tussendoor.

Deze groene jonge sojabonen kan je ook vinden in het diepvriesvak van de supermarkt. Ze zijn dan gepeuld en iets groter. Je kan ze gebruiken als vleesvervanger in een salade. Ze zijn zowel warm als koud lekker.

De voedingswaarde van sojabonen zijn geweldig. Het zijn de enigste peulvruchten die alle aminozuren bevatten en zoveel eiwitten als vlees. Daardoor zijn ze de perfecte vleesvervanger. Ze zijn ook rijk aan vezels, ijzer, zink en magnesium. Bovendien bevatten ze veel antioxidanten.

In gedroogde vorm kunnen ze verschillende kleuren hebben. De bekendste zijn de witte en de zwarte.
Sojabonen bevatten lectine. Dit is een giftige stof die helemaal verdwijnt bij het koken. Rauw zijn ze dus niet eetbaar. Kijk daarom altijd op de verpakking hoe je bonen moeten bereid worden en volg deze instructies.
Gedroogde sojabonen moeten minstens 8 uur geweekt en dan 1 tot wel 3 uur gekookt. Omdat het niet de smakelijkste bonen zijn moet je ze zelf lekker maken door kruiden toe te voegen aan het kookwater. Altijd pas de laatste 5 minuten zout toevoegen.

Sojabonen worden gebruikt om je sojamelk mee te maken. Van deze melk kan je tofu maken. Dit is dus sojakaas. Als je deze tofu fermenteert krijg je tempeh.
Ook wordt van deze bonen miso gemaakt, de smaakmaker voor bouillons met de uitgesproken umami-smaak.
Kortom, een veelzijdig boontje dat we dringend meer moeten gaan gebruiken.